35. Πολίτες και Δημοκρατία

Πάμε για άλλες πολιτείες  όμορφες  δίκαιες αστραφτερές

 Η λέξη πολίτης προϋποθέτει την ύπαρξη μιας πόλης και οργανωμένης πολιτισμικής κοινωνίας, μιας πολιτείας και ίσως να ακολουθεί το τροφοσυλλεκτικό στάδιο της λεμουριανής υποπεριόδου.

Απαντάται και στα Ομηρικά Έπη, ως κύριο όνομα ενός συντρόφου του Οδυσσέα.(κ 224-225), όπου ο Οδυσσέας  αποκαλεί τον Πολίτη «κήδιστον ετάρων» και «κεδνότατον» (δηλαδή τον πιο αγαπητό του φίλο).

Αξιοσημείωτη αναφορά βρίσκουμε και στην Ελληνική Μυθολογία με την ονοματοδοσία της πόλης των Αθηνών από την Αθήνα στο διαγωνισμό με τον Ποσειδώνα. 

Ο φιδάνθρωπος Κέκρωψ, η Κεκροπία αλλά και η αναφορά  σε φίδια και δράκους γίγαντες και κύκλωπες στην Αιγηίδα  αποδεικνύει την επίδραση των Λεμουρίων όντων στη Μεσόγειο κατά τη διάρκεια της Λεμουριανής Εποχής.

Η επιλογή των Αθηναίων με τη βοήθεια της ψήφου των γυναικών, να προτιμήσουν ως πολιούχο θεά την Αθηνά-Σόφια καταμαρτυρεί και την επιλογή των Ατλαντικών Πελασγικών φύλων για μία πόλη, Πολιτεία πιο Δημοκρατική με κορύφωση τον Κλεισθένη και τον Περικλή.

 Με επίκεντρο τον Ειρηνικό ωκεανό και την Ανατολή σε σκοτεινή εποχή, η αυτοκρατορία της Μου,  η Λεμουρία βασιλεύει κατά τη Λεμουριανή εποχή των 75 εκατομμυρίων χρόνων μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

Στην αυτοκρατορία αυτή δεν έχουμε έθνη ως πρωτογενείς πυρήνες εθνικής συνείδησης, μόνο φυλές και είδη.  Είναι μία αυτοκρατορία πολυφυλετική. Πολύ αργότερα θα την συναντήσουμε να μοιάζει στο μοντέλο αυτό, με τη Περσική αυτοκρατορία και τη Μηδική κατά πολύ καθώς και τη Βαβυλωνιακή.

Αυτό ήταν και το μεγάλο κατόρθωμα του Αλέξανδρου σε ημίθεο Άθλο γαλουχημένος με την αριστοτέλεια πολιτική αγωγή.

Σταμάτησε την επέλαση της Λεμουριανής αυτοκρατορίας και έσωσε τον Δυτικό πολιτισμό από τον αφανισμό.

 Η Ατλαντίδα είναι ένα   δυτικό σύστημα διακυβέρνησης πολυφυλετικό και πολυεθνικό με επίκεντρο τον Ατλαντικό ωκεανό και κυρίαρχο τον Ποσειδώνα για μία εποχή δύο εκατομμυρίων περίπου ετών και την ανάδειξη του Homo sapiens sapiens  ως κυβερνήτη ικανό.

Mετά τη βύθιση και του τελευταίου τμήματος της Ατλαντίδος, οι φυλές και τα έθνη διασκορπίστηκαν στη μεγάλη μητέρα Γαία  ξεκινώντας το ταξίδι της συνείδησης σε καινούργιες περιπέτειες.

Την εποχή του Ταύρου, οι Μινωίτες κοσμοκράτορες συνδυάζουν τα σύμφωνα της Λεμουρίας με τα φωνήεντα της Ατλαντίδας και δημιουργούν τον λαβύρινθο    της νέας επικοινωνίας.

 Ο Θησέας εξέρχεται από αυτόν και βάζει τα θεμέλια της Αθηναϊκής Πολιτείας.  Και οι πολίτες της, ο Πλάτων από τη μεταφυσική πλευρά και ο Αριστοτέλης από την ορθολογιστική θα αναρωτηθούν αγωνιωδώς για την εύρυθμη λειτουργία της και τη διακυβέρνηση της.

Υπεύθυνος πολίτης citizen ή άβουλος υπήκοος;

 Yπήκοους και   δούλους έχουν οι πολυφυλετικές αυτοκρατορίες, είναι μέσα στην νοοτροπία τους.  Μία από αυτές η Ρωμαϊκή, Παρόλο που στην αρχή, οι Ρωμαίοι, παλαιοί Τρώες κλέψανε και αντιγράψανε τις Αθηναϊκές πρακτικές της δημοκρατίας εκφυλίστηκαν σε θεοκρατία   με τους νέους Τρώες, το πατριαρχείο και το βατικανό, Ανατολική και Δυτική Νέα Ρώμη.

Εύλογα κατανοεί κάποιος το ασυμβίβαστο της θεοκρατίας με το θεσμό της δημοκρατίας και για αρκετούς αιώνες κυβέρνησε η θεοκρατία ελέω Θεού σε απόλυτη εξουσία, διορίζοντας βασιλείς και μονάρχες  και σε κάποια κράτη κυβερνά ακόμη. 

 Ευνόητα κατανοεί κάποιος ότι ο Θεός δεν είναι δημοκράτης. Είναι φανερό,  αν ήταν δημοκράτης θα είχε φτιάξει σχολείο γνώσης στον παράδεισο και δεν θα φύτευε (δόλωμα) τα δέντρα της γνώσης  για να διώξει, αν και με κατάφωρη μειοψηφία, βάναυσα και άγρια τους ανθρώπους πρόσφυγες χωρίς και την βοήθεια του ΟΗΕ, με το πρόσχημα της παράβασης, ένοχους για το αμάρτημα της γνώσης.

Όμως πριν από 200 χρόνια περίπου αναγκάστηκε να μοιραστεί την εξουσία με την  μασονία δίνοντας το πρώτο σύνταγμα στο λαό.

Έτσι δημιουργήθηκε η δυτικού τύπου, δημοκρατία  με τη θρησκευτική και κομματική εξουσία σε αγαστή συνεργασία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δημιουργία των ΗΠΑ,  η νέα Ατλαντίδα στο πρότυπο της πολυεθνικής  κοινωνίας.

Η ίδρυση της θεοσοφικής εταιρείας πριν από εκατό περίπου χρόνια στη Νέα Υόρκη,  θα συμπλήρωνε το πείραμα με το πρότυπο της Λεμουρίας σε μία πολυεθνική πολυφυλετικής κοινωνίας.

 Οι αυτοκρατορίες γκρεμίζονται και μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργούνται τα κράτη εν κράτει.  Τα κράτη της βίας και της διαφθοράς πού αποτελούν τον ΟΗΕ, έναν διεφθαρμένο και χρεοκοπημένο οργανισμό.  Και έτσι χάνονται πατρίδες λαοί και έθνη και φυλές μέσα στην ομογενοποίηση.

Όλο για την διαφορετικότητα να μιλούν και "όλα σε ένα" να τα τακτοποιούν.

 Η λέξη Κράτος είναι όνομα ουσιαστικό που συνοδεύει τον Προμηθέα στον Καύκασο μαζί με τη Βία στου Αισχύλου την τραγωδία.

Και ο κομμουνισμός, η ολοκληρωτική ιδεολογία που αναδείχτηκε στις αρχές του 19ου αιώνα που εκπροσωπείται από την αριστερά και την αθεΐα, που ανήκει στη σύγχρονη ιστορία;

Είναι ευνόητο πως ο κομμουνισμός και η αριστερά, ουδεμία σχέση έχουν με την δημοκρατία, παρ όλο που την επικαλούνται πλειστάκις γιατί έτσι τους βολεύει και για φθηνό λαϊκισμό. Η έννοια της δημοκρατίας δεν συμπεριλαμβάνεται στη κοσμοθεωρία τους.

Κανονικά και οι ναζιστές και οι κομμουνιστές δεν θα πρέπει να εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο και να παραμένουν εξωκοινοβουλευτικοί παράγοντες με τα σύμβολα τους, τις σβάστικες και τα σφυροδρέπανα. Τουλάχιστον έτσι θα είναι πιο συνεπείς με τα πιστεύω τους.

Ο μαρξισμός είναι υλισμός, μισός χεγκελιανισμός. Ο Μαρξ πήρε τον Χέγκελ και τον έκοψε στο δύο. Κράτησε τον υλισμό, το ταξίδι της ύλης και όχι το ταξίδι του πνεύματος, την Οδύσσεια και ξέμεινε στην Τροία με τους Αχαιούς τα κάνουν γυαλιά καρφιά στην θεοσοφική Ρωσία.

Οι ναζί θεοσοφιστές παίρνουν τη θέση του θεού και οι άθεοι κομμουνιστές τον υλοποιούν, απουσία πνεύματος και στη πλήρη φτώχεια του. Ο "θεός" Αδόλφος και ο "φαραώ" Λένιν, θεός της ύλης στο μαυσωλείο του, σε αυτοαναιρούμενη ιδεοληψία.

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη και στη μέση οι πολυεθνικές εταιρείες ύαινες ανεξέλεγκτα να κυκλοφορούν με τον φιλελευθερισμό. Καμία σχέση με τη λέξη, λογοκλοπή.

Τι κάνουν δηλαδή;

Παίρνουν το χειρότερο από τον καπιταλισμό και το χειρότερο από τον κομμουνισμό, τον "σεβασμό" στην θεοκρατία τον κρατούν "σταθερή αξία " και φτιάχνουν την οργουελιανή κοινωνία. Διορίζουν προέδρους πρωθυπουργούς βουλευτές υπουργούς κυρίως διευθυντές τραπεζών και νομισματικών ταμείων και αυτό το σύστημα το βαφτίζουν Δημοκρατία.

Για να ομολογεί αμερικάνος τραπεζίτης σε αμερικάνο πρόεδρο με κυνισμό και απληστία;

"Δώστε μου το νομισματικό ταμείο και φτιάξτε όσους νόμους θέλετε για την δικαιοσύνη και δημοκρατία."

Αναζητώντας τον πολίτη δεν θα μπορέσουμε να τον βρούμε εύκολα ούτε στα κράτη και τις αυτοκρατορίες,  διότι πολίτης σημαίνει πολιτεία, με πολιτική αγωγή ως πρώτο μάθημα παιδείας στα σχολεία.

 Αν δεν έχουμε πολίτες δεν έχουμε Πολιτεία  με αναγραμματισμό δεν έχουμε πολεμιστές οπλίτες.

 Πρώτη την τάξη των πολεμιστών δημιουργεί η φιλόσοφος Αθηνά μας αναφέρει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο και Κριτία.

Τι πολίτευμα έχει μία εύνομη Πολιτεία ;

Δημοκρατία στο πρότυπο των Αλκίνοων Φαιάκων  όπου βασιλεύει ο Αλκίνοος 13ος βασιλιάς ίσος μεταξύ τους.

Οι κυβερνήτες μιας υγιούς πολιτείας δεν μπορεί να είναι ανδρείκελα των κομμάτων, των θρησκευτικών και τον παραθρησκευτικών οργανώσεων,  πιόνια των πολυεθνικών αλλά, άνθρωποι της γνώσης και και πολεμιστές φιλόσοφοι με πλήρη διαφάνεια στα ουσιαστικά τους στοιχεία και της ζωής τους τη πορεία.

 Σε αυτή την Πολιτεία  οι πολίτες αναλαμβάνουν την ευθύνη για τους κυβερνήτες που θα εκλέγουν και η συμμετοχή στα κοινά πρέπει να είναι απαραίτητη και υποχρεωτική  όπως λέει και ο λόγος του Περικλή:

 Γιατὶ εἴμαστε ὁ μόνος λαὸς ποὺ τὸν μὴ ἀναμειγνυόμενο καθόλου στὰ κοινὰ δὲν τὸν θεωροῦμε φιλήσυχο ἀλλὰ ἄχρηστο, καὶ οἱ μόνοι ποὺ ὅποτε δὲν τὰ ἐπινοοῦμε καὶ δὲν τὰ προτείνουμε οἱ ἴδιοι πάντως ἔχουμε τὴ δύναμη νὰ κρίνουμε σωστὰ τὰ λαμβανόμενα μέτρα, τοὺς δὲ λόγους δὲν τοὺς θεωροῦμε καθόλου ἐμπόδιο τῶν ἔργων, ἀλλὰ μᾶλλον θεωροῦμε σὰν ἐμπόδιο τὸ νὰ μὴν ἔχουμε κατατοπισθεῖ προφορικὰ σὲ ὅσα ἔχουμε νὰ κάνουμε, πρὶν καταπιαστοῦμε μὲ αὐτά. 

 Αυτή η προσπάθεια που ξεκίνησε από τον Θησέα για μία Πολιτεία Δημοκρατική θα πρέπει να ευοδωθεί από τον Τηλέμαχο το γιο του Οδυσσέα στην καινούργια εποχή του Ηρακλή.

Αστραία ©©