Το έθνος είναι μια μεγάλη αλληλεγγύη, αποτελούμενη από το αίσθημα των θυσιών που έχουν γίνει κι εκείνων που είναι διατεθειμένοι να κάνουν ακόμα όσοι ανήκουν σ’ αυτή την κοινότητα.
Προϋποθέτει κάποιο παρελθόν, αλλά συνοψίζεται και στο παρόν χάρη σ’ ένα χειροπιαστό γεγονός: τη συγκατάθεση, την καθαρά εκφρασμένη επιθυμία συνέχισης της κοινής ζωής. Η ύπαρξη ενός έθνους είναι ένα καθημερινό δημοψήφισμα…Ερνέστ Ρενάν 11 Μαρτίου 1882
Οι λέξεις έχουν την δική τους ιστορία στον δρόμο στο ταξίδι της συνείδησης.
Τη λέξη Έθνος τη συναντούμε στα Ομηρικά Έπη με την ομηρική σημασία σύμφωνα με το πνεύμα, το zeitgeist της εποχής που εκφωνήθηκαν τραγουδήθηκαν και γράφησαν.
Ο Ηρόδοτος, μας μιλά για το Αττικό έθνος, το Δωρικό, το Μακεδνό έθνος, ξεφυλλίζοντας τις ιστορίες των φύλων και των φύλλων.
"Ο Ελληνισμός, ένας κόσμος που στις φλέβες του κυλά το ίδιο αίμα και που μιλά την ίδια γλώσσα κι έχει κοινά τα λατρευτικά κέντρα των θεών και θυσίες και συνήθειες ίδιες κι απαράλλαχτες — η προδοσία όλων αυτών θα ήταν αίσχος για τους Αθηναίους" συνεχίζει να ιστορεί ο Ηρόδοτος στις Ιστορίες του.
Όμως, αν η έρευνα Τριανταφυλλίδη για το DNA αποδεικνύει τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, η επικρατούσα θρησκεία, η χριστιανική σήμερα το αναιρεί, αφού αντικατέστησε την κυρίαρχη θρησκεία και κατέστρεψε το ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΝ των Ελλήνων.
Ο Ισοκράτης μας μιλά για αυτόχθονο λαό, όμως ο Θουκυδίδης κρατά αποστάσεις και ορίζει το ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ενωμένο από διάφορα φύλα, τον Τρωικό Πόλεμο από κοινού να πραγματοποιεί.
Στη διάρκεια της ποσειδώνιας εποχής των Ιχθύων, οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες ουσιαστικά κυβερνούν με τον χριστιανισμό στην εξουσία, ως πιο αποτελεσματικό για το λόγο αυτό.
"οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην"(Προς Γαλάτας 3,28). Το βασικό σλόγκαν της παγκοσμιοποίησης του χριστιανισμού που ευθύνεται κατά πολύ για το χάλι αυτό, το σημερινό.
Αρκεί να είσαι χριστιανός και να πιστεύεις στο Χριστό. Για τον χριστιανισμό δεν έχει καμία σημασία η καταγωγή, αρκεί το θρήσκευμα παραμένει χριστιανικό και χωρίς τον μουσουλμανικό ανταγωνισμό. Αμφότεροι έχουν ρημάξει τον πλανήτη με τους θρησκευτικούς πολέμους που έχουν κάνει για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο σε οξύμωρο σχήμα αντινοϊκό. Και να σκεφτεί κανείς υπάρχουν χριστιανοί εθνικιστές χωρίς μυαλό. Φυσικά έχουμε και κομμουνιστές ιερείς σε σχήμα αντιφατικό.
Ο χριστιανισμός χρησιμοποιεί απροκάλυπτα τον θεό, τον εμπορεύεται για να στεριώσει μία εξουσία χωρίς αυτόν στον σκοταδισμό και όταν θυμάται το έθνος και την πατρίδα, το κάνει με δόλιο σκοπό, επειδή ζει παρασιτικά σε αυτό.
Από τον διαφωτισμό και μετά, επειδή άρχισε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, αναγκάστηκε να μοιραστεί την εξουσία με τη μασονία. Αναγκάστηκε να δεχθεί και το σύνταγμα και με τα κόμματα θα συγκυβερνήσει.
Η έννοια του έθνους αναδύεται μέσα από τις επαναστάσεις του 18ου αιώνα, την Αμερικανική, τη Γαλλική και την Ελληνική. Από αυτές, πρωτίστως η Ελληνική, ήταν Εθνική Επανάσταση και το αίτημα της Αναγέννησης του έθνους. Η κυρίαρχη τάξη των πραγμάτων τότε δεν το επέτρεψε να ολοκληρωθεί και έτσι το έθνος συγκατοίκησε με το κράτος της βίας και της νοθείας που πάντα καραδοκεί.
Η ίδρυση της θεοσοφικής εταιρείας, είχε ως αποτέλεσμα τους δύο παγκόσμιους πολέμους με σκοπό των φύλων και φυλών, την αναδιανομή και τη μπολσεβίκικη επανάσταση, με σκοπό την χειραγώγηση των σλάβων τον έλεγχο, τον διασκορπισμό και τη φυγή.
Η ανάδειξη του κόμματος ως "ύψιστο Θεό" το πλήθος των αριστερών κάνει να παραληρεί.
