29. Τι είναι η πατρίδα

Περί πάτρης, Δήλιοι κολυμβητές

Τι είναι η πατρίδα;

 Το πρόβλημα με τις λέξεις είναι ότι πρέπει να οριστεί η έννοια και η σημασία τους, δηλαδή πρέπει να γίνει η ερμηνεία τους και από την αριστερή και από την δεξιά πλευρά τους με το θεό του λόγου, τον Ερμή.

 Το πρόβλημα με τους ορισμούς είναι ότι χρειάζεται να γίνει σωστά η ένωση αυτών των ερμηνειών αρμονικά. Να κατανοηθούν σε μια λογική σύντομη πρόταση και, το αμέσως πρόβλημα που προκύπτει είναι ποιος θα δώσει τον ορισμό και από πού, βλέποντας από κάτω ή από πάνω.

Ποιος μπορεί είναι "ο οριστής" του ορισμού.

 Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο πρόβλημα αρχίζοντας από την ετυμολογία της λέξης, σαν την αρχή της Σοφίας, επίσκεψη στη λέξη.

 Το καλό με την Ελληνική γλώσσα είναι ότι διαθέτει γένη, δυστυχώς για την πολιτική ορθότητα και ξεκαθαρίζει το τοπίο της ομίχλης το θολό, αρσενικό θηλυκό και ουδέτερο, συνδεδεμένη με την αρχέγονη ροή του λόγου και την πόλωση της ενέργειας του.

 Βλέπουμε λοιπόν πως η πατρίδα είναι θηλυκού γένος, ενώ η ίδια η ετυμολογία της λέξης αναφέρεται στον πατέρα που είναι αρσενικού γένους.

 Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό και γιατί δεν λέμε, η  μητρίδα;

Η λέξη απαντάται πλειστάκις στα Ομηρικά Έπη ως ποιητικό επίθετο και ουσιαστικό και  συνδέεται με τα ουσιαστικά, γαία αία άρουρα, πράγμα το οποίο προϋποθέτει ύλη στεριά γη, καθώς και η λέξη πάτρη που σημαίνει καταγωγή  και το επίρρημα πατρόθεν, η καταγωγή από τον πατέρα, η γενιά. Δηλαδή για να γεννηθεί ένα παιδί από ένα πατέρα και μία μητέρα θα πρέπει να υπάρχει η γη, στεριά νησί, όπως πολύ αποκαλυπτικά μας διηγείται ο μύθος της γεννήσεως του Απόλλωνα.  Η εγκυμονούσα και σε ενδιαφέρουσα κατάσταση Λητώ δεν μπορούσε να γεννήσει τα δύο της παιδιά πουθενά γιατί δεν την δεχόταν καμία γη και στεριά.

Ήταν πρόσφυγας η Λητώ;

 Εξαρτάται από πού ερχόταν. Από τα αστέρια, από την κοσμική ποσειδώνια θάλασσα της αντίληψης, από άλλο νησί, από άλλο σύμπαν; 

 Η ερώτηση  διαφεύγει από την πρόθεση αυτού του άρθρου και θα την προσπεράσουμε.

 Σε μία πρώτη προσέγγιση για την κατανόηση της λέξης, διαπιστώνουμε πώς περικλείει μέσα της (εγκυμονούσα) τις έννοιες  της μητέρας, του πατέρα και της γέννησης, σε σύζευξη,έχοντας σαν βασική προϋπόθεση τη γη, το χώμα στεριά. Δηλαδή για να γεννηθεί κάποιος θα πρέπει να έχει έναν πατέρα μία μητέρα και μία  στερέωση κάπου, μία στεριά.

Αμέσως μετά ξεκινούν τα δικαιώματα και υποχρεώσεις και να σημειωθεί πως δεν υπάρχουν δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις και όσο μεγαλύτερα τα δικαιώματα τόσο μεγαλύτερες και οι υποχρεώσεις. Φυσικά όλα αυτά αφορούν τον   άνθρωπο, γιατί τα ζώα ασπόνδυλα και σπονδυλωτά μπορούν γεννηθούν όπου θέλουν και να μεταναστεύουν όπου μπορούν χωρίς υποχρεώσεις, αλλά με τα δικαιώματα που τους δίνει ο άνθρωπος, καθώς κανένα ζώο δεν θα απασχοληθεί με τα δικαιώματα ενός άλλου ζώου.

Εδώ καταλαβαίνει κανείς, πως στη ζούγκλα και στο ζωικό βασίλειο, δεν υπάρχουν πατρίδες, αν και τα ζώα υπερασπίζονται τη φωλιά τους τα μικρά τους και την αποικία τους, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει πολιτισμός και εξέλιξη, παρά μόνο ένστικτο και κυρίως το βασικό.

Με τον ίδιο τρόπο που η κοινωνία των περιστεριών κτίζει τη φωλιά τους εδώ και χιλιάδες χρόνια και πριν ακόμη της εμφανίσεως του ανθρώπου, με τον ίδιο την κτίζει και σήμερα. Δεν υπάρχει "πολιτισμός" των περιστεριών και πατρίδα τους φυσικά είναι όλη η γη. Το ίδιο ισχύει και για τις κατσαρίδες. Και οι ιοί δεν έχουν πατρίδα, ούτε αναγνωρίζουν καμιά, ζουν σαν παράσιτα στο σώμα του ξενιστή, τον καταστρέφουν και περνούν καλά.

Ο άνθρωπος επειδή έχει και το ζώο μέσα του, αυτό κάπου το λαχταρά και επειδή ο ανθρώπινος πολιτισμός ,κάπου έχει φτάσει στα όριά του με την κατάχρηση κυρίως  της τεχνολογίας, η επιστροφή στη φύση μοιάζει ειδυλλιακή. Μοιάζει γιατί δεν είναι, η φύση είναι άγρια και σκληρή και ο άνθρωπος έδωσε μεγάλες μάχες για να επιβιώσει εκεί και να σταθεί όρθιος  και να μην από τα ζώα που τον περιτριγύριζαν καταβροχθιστεί.

 Επανερχόμενοι στην πρώτη έρευνα περί πατρίδος κατανοούμε   πως η πατρίδα αποτελείται από ένα σύνολο ανθρώπων που την αναγνωρίζουν, που γεννιούνται σε μία συγκεκριμένη γη, περιοχή, ορίζουν το πολιτιστικό τους επίπεδο,  τα όρια και τα σύνορά τους καθώς και τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους ως μέλη του συνόλου αυτού. Που τρέφονται από αυτή, συντηρούνται με την θηλυκή ενέργεια και υπερασπίζονται από την αρσενική.

Είναι  η πατρίδα το κράτος; Για το έθνος θα μιλήσουμε άλλη φορά.

 Το Κράτος ως κύριο όνομα είναι αρχαία λέξη που συναντάμε στην τραγωδία του Αισχύλου με τον Προμηθέα δεσμώτη είναι ένας από τους δεσμώτες του μαζί με την Βία.

 Ως απλό ουσιαστικό, το κράτος είναι πιο σύγχρονη λέξη και μπορεί να περιλαμβάνει πολλές πατρίδες  φυλές πατριώτες και απάτριδες ταυτοχρόνως, ακόμη και έθνη πολυφυλετικά και πολυπολιτισμικά, και αυτό γιατί το κράτος στηρίζεται στον καπιταλισμό, δηλαδή το μόνο που το ενδιαφέρει είναι το χρήμα  χωρίς καμία άλλη αξία και ιδανικά. 

Για αυτό το κράτος δεν ενδιαφέρεται για πατρίδες και ανθρώπους  ενδιαφέρεται μόνο για τα λεφτά. Δεν είναι Πολιτεία δίκαια και εύνομη,  δεν αποτελείται από πολίτες, αποτελείται μόνο από καταναλωτές ανθρώπους που δεν έχουν πατρίδα που δεν τους νοιάζει διόλου για αυτό και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να καταναλώνουν τα άχρηστα αγαθά που τους πουλάνε οι πολυεθνικές εταιρείες και να περνάνε  καλά.

Όλα  τα σύγχρονα κράτη της βίας και της νοθείας, 194  αποτελούν τον ΟΗΕ, έχουν δημιουργηθεί πάνω σε αυτή  την κυνικά υλιστική γραμμή. παρόλο που υποκρίνονται μία πλαστή θεοσοφιστική πνευματικότητα  με δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα και μπόλικη φονταμενταλιστική θρησκοληψία. Οι περισσότεροι θρησκόληπτοι άνθρωποι θεωρούν ως πατρίδα τους τον ουρανό και όχι τη γη  και αυτό νομίζουν πως τους δίνει το δικαίωμα να την καταστρέφουν για να σώσουν τον Θεό που τους έχει απαρνηθεί. 

 Τα μόνα δικαιώματα που υπάρχουν εδώ, είναι τα δικαιώματα των πολυεθνικών αγορών που ονομάζουν τον πόλεμο "ειρήνη των αγορών" και μεταφέρουν ανθρώπους από δω και από κει, ξεριζώνοντας τους  για να είναι πιο ευάλωτοι και χειραγωγήσιμοι, πιο υπάκουοι υπήκοοι, να φτιάχνουν να πουλάν και να αγοράζουν ηλίθια καταναλωτικά αγαθά.

 Ίσως ο άνθρωπος να μη γνώρισε ποτέ πατρίδα και να είναι εξόριστος πρόσφυγας σε αυτή τη γη και ούτε που το θυμάται,  όμως ο ρεαλισμός και η λογική απαιτούν αυτή τη στιγμή, ο καθένας από μας να αναλογιστεί την προσωρινή πατρίδα του, τα δικαιώματα τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από αυτή.

Φτάνοντας στον ορισμό...
Τι είναι πατρίδα;

 Αν τη δούμε από κάτω από το κατώτερο επίπεδο συνείδησης είναι  χώμα, μια γη, φλοιός, οι τυφλοπόντικες, οι αρουραίοι τα τρωκτικά τα ερπετά γιατί τα πουλιά τα βράχια οι πεδιάδες τα βουνά τα χωράφια   τα κούτσουρα τα κοχύλια τα σπίτια με τις καμινάδες που είχαν παλιά και τον αποθρώσκοντα καπνό να ανεβαίνει ψηλά.

 Αν τη δούμε από πάνω, από το ανώτερο επίπεδο συνείδησης,

 η πατρίδα είναι η Εστία η πρώτη και μεγάλη θεά του Ολύμπου, είναι ένα ιερό νησί είναι η Δήλος, εκεί πού   η συνείδηση μπορεί να γεννηθεί, γιατί χωρίς συνείδηση καμία πατρίδα πουθενά δεν μπορεί να σταθεί. Είναι και η Ιθάκη, το νησί που περιμένει αυτή τη συνείδηση να επιστρέψει με υπομονή .

 Ο οριστής , αναλόγως του ύψους της συνείδησης του, ορίζει τον ορισμό, ως αξιωματική πρόταση διαλέγοντας το σημείο αναφοράς και επιλέγοντας το επίπεδο ενατένισης με τη ματιά του.

Απαραίτητη προϋπόθεση να είναι "άνθρωπος" σε ένα ορισμό που προσπαθήσουμε να ορίσουμε στη συνέχεια, αφού καθορίσουμε πριν τα ζωικά χαρακτηριστικά.

Αστραία ©©