28. Το μεταναστευτικό σκάκι, οι πληθυσμοί και τα πιόνια του

“Αυτός που είναι καλός στην τακτική ξέρει τι πρέπει να κάνει όταν υπάρχει κάτι να κάνει. Αυτός που είναι καλός στη στρατηγική, ξέρει τι πρέπει να κάνει όταν δεν υπάρχει τίποτα να κάνει.”Abrahams~ (Άγγλος σκακιστής)

 Το μεταναστευτικό - προσφυγικό  είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που απασχολούν σήμερα τη χώρα και τον κόσμο ολόκληρο και έχει πολύ βαθιές ρίζες και αιτίες που ξεκινούν από την εποχή της παλαιάς Ατλαντίδας  και την κατάχρηση εξουσίας και τεχνογνωσίας των Ατλάντων με τα γενετικά πειράματα αναμείξεως των Λεμουρίων ειδών.

 Ας έλθουμε   όμως στο σήμερα, ξεκαθαρίζοντας κάποιες   λέξεις στην έννοια και την σημασία τους. Έχει σημασία αυτό.

Μετανάστης  είναι αυτός που φεύγει από τη χώρα του για οικονομικούς λόγους και πάει σε μία άλλη χώρα  νόμιμα, εφόσον αυτή η χώρα τον χρειάζεται ή παράνομα και λαθραία, ειδάλλως. Συνήθως δεν τον ενδιαφέρει να ξαναγυρίσει για οικονομικούς και συμφεροντολογικούς λόγους.

 Πρόσφυγας,  είναι αυτός που αναγκάζεται να ζητήσει άσυλο σε μία χώρα, είθισται στην πλησιέστερη και συγγενή του, εξαιτίας πολεμικής κατάστασης στη δική του. Συνήθως θέλει να ξαναγυρίσει πίσω στην πατρίδα του που αγαπά ( θάπρεπε τουλάχιστον), αφού αυτή την απώλεια της πατρίδος του χρησιμοποιεί για να γίνει αποδεκτός, δηλ η πατρίδα του τον σώζει στην πατρίδα άλλων ανθρώπων (σε λογικά άλματα σκέψης). Να λέμε και ένα ευχαριστώ "στην πατρίδα" για αυτό και όχι να την θυμόμαστε όποτε μας βολεύει, στυγνοί συμφεροντολόγοι.

Είμαστε όλοι μετανάστες και πρόσφυγες;

 Εξαρτάται. 

Αν έχουμε μεταναστεύσει  πρόσφυγες από τον Σείριο,  τον Άρη, την Αφροδίτη και την Ανδρομέδα, ναι.   Και σίγουρα δεν είμαστε γηγενείς αυτόχθονες, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Να επισπεύσουμε λοιπόν την επιστροφή στην πατρίδα μας για να αφήσουμε ήσυχους τους αυτόχθονες πληθυσμούς, Αβορίγινες κλπ μαζί με το ζωικό βασίλειο και την μικρούλα Γη που ταλαιπωρούμε πολύ καθώς και τα σχέδια για την ανάμειξη πληθυσμών και ειδών δεν μας βγαίνουν σε καλό. Επίσης καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε το θέμα της σωτηρίας, αν θα τους σώσουμε τους αυτόχθονες δηλ ή, αν θα μας σώσουν αυτοί, γιατί αυτό το θέμα με τους σωτήρες, ποιος θα σώσει ποιον, είναι μεγάλος μπελάς.

 Αν είμαστε  αποτέλεσμα της   δαρβινικής εξέλιξης  των ειδών και της μετακίνησης των λιθοσφαιρικών πλακών  της Γαίας είμαστε και πιόνια μιας τυχαιότητας. Δεν παίζεται το σκάκι έτσι, που απαιτεί συγκεκριμένες κινήσεις στρατηγικής και σκέψης. Μόνο ο Τζόκερ παίζει εδώ, μόνος του.

Αν είμαστε μέρος ενός θεϊκού σχεδίου,  είμαστε και έρμαια πιόνια αυτού του Θεού, αφού είναι ο πρώτος φασίστας που μας έδιωξε  βάναυσα και καθόλου δημοκρατικά, να σημειωθεί, καταπατώντας κάθε ψήφισμα του ΟΗΕ και της  Ύπατης Αρμοστείας. 

 Από  εκεί ξεκινάει το κακό και η προσφυγιά, διότι  δεν εισακούεται ο χρεωκοπημένος  ΟΗΕ για τα δικαιώματα των προσφύγων. Εκτός, αν τα έχει κάνει πλακάκια με τον Θεό και είναι ο μεγαλύτερος διακινητής προσφύγων και μεταναστών στην ιστορία της ανθρωπότητος.

Όμως ό,τι και να είμαστε, καλό είναι να είμαστε συνεπείς με αυτά που υποστηρίζουμε διότι η αντίφαση λόγων και πράξεων  και θέσεων βλάπτει σοβαρά την ψυχική και την φυσική υγεία.

 Ήταν μία ευχάριστη έκπληξη, η απόφαση του Πρωθυπουργού,  την οποίαν στηρίξαμε όλοι ομοψύχως, εκτός εξαιρέσεων ( των πληθυσμών  υπό κατάρρευση), να προστατεύσει τον νατιβισμό και να κλείσει τα σύνορα  και μία απογοήτευση η εμφάνιση του τέως Πρωθυπουργού να συμφωνήσει καθυστερημένα με την απόφαση αυτή. Επίσης ήταν πολύ καλό που δεν έφυγε από την χώρα να πάρει σβάρνα τα ατέλειωτα ευρωγκρούπ με τα οποία δεν θα τελειώνει κανείς ποτέ, όπως μας διδάσκει η σύγχρονη πρόσφατη ιστορία. Το έχουμε επισημάνει αυτό σε άρθρο ξεχωριστό.

Ας δούμε το προφίλ και τα βιογραφικά αυτών των πληθυσμιακών εξαιρέσεων   και να ακούσουμε τα επιχειρήματα τους καλοπροαίρετα πάντα και σύμφωνα με τις βαθιές δημοκρατικές μας αρχές σε βάση φιλοσοφική και όχι κομματική.

 Υποστηρίζουν λοιπόν αυτοί  “οι πληθυσμοί κατάρρευσης” σε αναρτήσεις  ΦΒ και σχολιασμού χαμηλού επιπέδου, " αλλά και σε επίσημα διδακτορικά, τα εξής:

1.  Έχουμε δημογραφικό πρόβλημα,  είμαστε "πληθυσμός υπό κατάρρευση" και για αυτό το λόγο χρειαζόμαστε τους πρόσφυγες  και τους μετανάστες σαν μετάγγιση νέου αίματος.
2. Δεν υπάρχει πρόβλημα, αν σε 100% του πληθυσμού μιας χώρας προσθετεί  και ένα ποσοστό 1%, 2% ή 3%, είναι λίγο και μικρό.
3. Πρέπει να είμαστε ανθρωπιστές, είναι φτωχοί  άνθρωποι κατατρεγμένοι, εγκυμονούσες μητέρες  και ανήλικα προσφυγόπουλα.
4. Όσοι  διαφωνούν μαζί μας, είναι φασίστες ρατσιστές και αυτή είναι "η χώρα μας"  και εμείς κάνουμε κουμάντο, “δημοκρατικά” τελείως. 

 Ας τα δούμε αναλυτικά όλα αυτά.

1. Για να υπάρξει ασφαλής μετάγγιση "νέου  αίματος" θα πρέπει να εξεταστεί η συμβατότητα δότη και ασθενούς, η ομάδα αίματος και φυσικά  ο έλεγχος του αίματος, να μην είναι δηλαδή μολυσμένο. Απλές γνώσεις Βιολογίας γυμνασιακού επιπέδου  που φαίνεται να απουσιάζουν παντελώς από αυτόν "τον πληθυσμό", αν και κατέχουν μεταπτυχιακό. Ουδόλως τους απασχολεί. Μέσα όλοι και ανοικτά σύνορα.

 Και είναι λογικό να δίνεις το αίμα σου αλλού, να το διώχνεις και μετά να τρέχεις για δανεικό;

2. Ωραία, ας δεχθούμε ότι το ποσοστό είναι μικρό και να τους ενσωματώσουμε στον υπάρχοντα πληθυσμό. Στο ποιο ποσοστό θα σταματήσουμε και πώς; Ποιο είναι αυτό το όριο το 5%, το 10%, το 50% το 70%;  Ζητείται απλή λογική εδώ. Τους υπόλοιπους τι θα τους κάνουμε; Θα τους διώξουμε σαν φασίστες; 6 δις είναι ο αφροασιατικός πληθυσμός που θέλει να μετακομίσει στην 500.000 χιλιάδων Ευρώπη και αυξάνεται συνεχώς.

 3. Να είμαστε ανθρωπιστές βεβαίως. Ποιος λογικός άνθρωπος δεν το θέλει; Ο άνθρωπος είναι το στοίχημα και ο άνθρωπος είναι το μέτρο.  Να προστατεύσουμε όλους τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους της γης τις μητέρες και τα παιδιά τους. Μπορούμε και πώς; 

Για να προστατεύσεις κάποιον απαιτείται να παραμείνεις ζωντανός και γερός.  Πώς θα προστατεύσουμε αυτούς τους ανθρώπους όταν δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και τη χώρα μας ; Και είναι οξύμωρο σχήμα να φάσκουν και να αντιφάσκουν από την μια λέγοντας πως χρειαζόμαστε αυτούς τους ανθρώπους χρησιμοθηρικά και από την άλλη, να τους προστατεύουμε ανθρωπιστικά.

 4. Ο φασισμός και η δημοκρατία έχουν να κάνουν με την χρήση και την κατανόηση των  κτητικών αντωνυμιών και πως χρησιμοποιούνται περιστασιακά με τη επιβολή των ¨μου¨ και των ¨μας¨, ο δε  ρατσισμός με την αυτογνωσία των ειδών και των φυλών, δηλαδή να ξέρει κανείς τι είναι, ποιος είναι και τι μπορεί να γίνει και να είναι.

 Αν  εξετάσουμε  το ψυχολογικό προφίλ αυτών "των πληθυσμών"  θα ξεκινήσουμε από τα βιογραφικά τους.

 Είναι άνθρωποι των κομμάτων όλοι τους, με   κληρονομικές θέσεις και κλειδιά εξουσίας, όλοι τους, λες και τις έχουν πάρει προίκα. Είναι πλούσιοι  αρκετά έως πολύ και όχι μόνο δεν μοιράζονται τα λεφτά τους στο ΠΛΑΙΣΙΟ της κοινοκτημοσύνης και της κτητικής αντωνυμίας του "μας" αλλά ούτε καν δηλώνουν το πόθεν έσχες, που τα βρήκαν πώς τα απέκτησαν αυτά τα λεφτά με ποιο τρόπο, εκτός από τις συντάξεις τους φυσικά που είναι φανερές. Κάπου κοντά τους, υπάρχουν και κάποιες ΜΚΟ που τους τροφοδοτούν κρυφά ή φανερά.

Αισθάνονται "πληθυσμοί" και όχι  λαός μιας χώρας, της χώρας   που τους μισθοδοτεί, τους πληρώνει φρουρούς ασφαλείας, με κάμερες ασφαλείας να τους προστατεύει στα κλειστά σπίτια τους με τα κλειστά παράθυρα και τις κλειστές πόρτες.

 Είναι   ανησυχητικό έως λυπηρό να βλέπεις πώς κατάντησαν αυτοί οι άνθρωποι, μορφωμένοι, βουλευτές , συγγραφείς, καθηγητές. Κατάντησαν να  αισθάνονται "πληθυσμοί "και μάλιστα υπό κατάρρευση. Ίσως να είναι έτσι, γι αυτό και το νιώθουν, το ομολογούν, προφανώς συντονισμένοι με τη νομοτέλεια της εντροπίας.

Ψάχνοντας να διακρίνουμε "τον ανθρωπισμό" αυτών "των πληθυσμών" δεν θα τον βρούμε εύκολα και πουθενά αλλού με έμπρακτες πράξεις,  όχι μόνο στους συνανθρώπους τους, που δεν έχουν την "τύχη" να είναι πρόσφυγες και μετανάστες αλλά, ούτε καν στους ίδιους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αφού παραδέχονται κυνικά, ότι τους θέλουν για μπόλιασμα, τους χρησιμοποιούν δηλαδή σε ένα πείραμα ευγονικής.
Κυρίως δεν θα τον βρούμε τζάμπα αυτό τον "ανθρωπισμό", δωρεάν, από τη τσέπη τους.

Το πορτρέτο αυτών των πληθυσμών είναι αριστερής κυρίως ιδεολογίας και αυτό  το κάνει είναι ακόμη πιο θλιβερό, γιατί κάποτε αγαπήσαμε μία αριστερά για αυτή ακριβώς την ανθρωπιά και αποδείχθηκε ψέμα και υποκρισία και μεγάλη παλιανθρωπιά.

 Η αγάπη σε προδίδει τελικά;

 Φιλοσοφικό ρητορικό ερώτημα υπαρξιακής αναζήτησης.

 "Δεν με πειράζει να διαφωνείς με αυτά που λέω και γράφω με πειράζει όταν διαφωνείς με τον εαυτό σου"

 Σε σένα το λέω ...."πληθυσμέ υπό κατάρρευση" και πιόνι του χρησιμοθηρικού κομματικού μηχανισμού......

Είσαι αναξιόπιστος να μιλάς για ο,τιδήποτε και το χειρότερο είναι ότι δεν έχεις την ελάχιστη αυτογνωσία της χαμηλής συνείδησης σου, παρ΄ όλες τις γνώσεις σου, την θέση σου και τα μεταπτυχιακά σου.

Η πατρίδα είναι πάνω από κάθε κόμμα και το συμφέρον του και πάνω από το κοντόφθαλμο προσωπικό συμφέρον. Είναι το αναφαίρετο δικαίωμα ενός ανθρώπου στη Γη.

Άσε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ήσυχους να σώσουν τις πατρίδες τους και θα σωθούν καλύτερα χωρίς εσένα που δεν μπορείς να σώσεις τον υπό κατάρρευση εαυτό σου και προδίδεις τη χώρα σου, τη πατρίδα σου και τον λαό της.

Αστραία ©©