49. Τραγουδώντας σε πράσινα λιβάδια με τον Όμηρο τον ποιητή

                                  Πες μας Μούσα Μελπομένη για τον ποιητή Όμηρο καλλιγένη

1. Τραγουδώντας σε πράσινα λιβάδια
Η θεραπευτική δύναμη του τραγουδιού

τὴν γὰρ ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσ᾽ ἄνθρωποι,
ἥ τις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται. Α 350
Οι άνθρωποι προτιμούν να ακούουν τα νεώτατα τραγούδια,
λέει ο Τηλέμαχος στην Πηνελόπη που μαλώνει τον Φήμιο του Τέρπιου
κατεβαίνοντας την κλίμακα του παλατιού και στηριζόμενη σε ένα κίονα του ανακτόρου

.....................
Τον βρήκα να σιγομουρμουρίζει ένα σκοπό και άρχισα να περπατάω δίπλα του.
Γύρω μας άρχιζε η Άνοιξη τον μαγευτικό χορό.
Ήταν Μάϊος του 2000 και περπατούσαμε μαζί σε μαιανδρικά μονοπάτια του Ολύμπου σε μια ανοιξιάτικη εκδρομή.
Περπατούσε στα δεξιά μου με ένα ιθυφαλλικό ραβδί. Περπατούσε και με τα μάτια κλειστά και απορούσα πως τα κατάφερνε να περπατάει τόσο καλά.
-Κάποτε μου λέει, την Εποχή της πρώιμης Ατλαντίδας, τα τραγούδια είχαν μια θεραπευτική δύναμη και βοηθούσαν στην ηρεμία τακτοποίηση των απορροιών του κουκουλιού, πριν ο λόγος να αρχίζει να μας κλέβει. Πριν οι άνθρωποι αρχίσουν να γράφουν, τραγουδούσαν σαν αηδόνια. Ο συνδυασμός φωνηέντων συμφώνων και νότας μουσικής οδήγησε τον άνθρωπο σε νέο επίπεδο συνείδησης και στη μετάβαση του Homo Sapiens.
Άλλωστε, συνέχισε, τι είναι τα Ομηρικά Έπη; Ραψωδίες, τραγούδια ραμμένα και συνδεδεμένα σε μια πηνελόπεια κόκκινη του μύθου κλωστή.
-Συμπαθείς τους αοιδούς, λέω, είναι φανερό, για αυτό βάζεις τον Τηλέμαχο να σώζει τη ζωή του Φήμιου ζητώντας χάρη από τον Οδυσσέα; Και σίγουρα μοιάζεις πολύ με τον Δημόδοκο που οι Φαίακες αγαπούσαν και τιμούσαν. 
-Ναι, εν αρχή είναι το τραγούδι, η ωδή. Πριν αρχίσεις να μιλάς σε ένα παιδί, το νανουρίζεις του τραγουδάς. Είναι μια λαχτάρα, μια ανάμνηση που έχουμε από τα παιδικά μας χρόνια, να ακούσουμε ένα τραγούδι που κάτι έχει να μας θυμίσει και να μας πει.
Διάλεξε ένα συνοδευτικό που να σου αρέσει πολύ.
-Νομίζω πως ένα μπολερό με πολυεπίπεδες οκτάβες συνείδησης θα ήταν μια καλή επιλογή.
-Ω ναι, σε τίποτα δεν θα συμφωνούσα πιο πολύ.
Συνεχίσαμε σε μια μουσική σιωπή.

τὴν δ᾽ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα· α 345
«μῆτερ ἐμή, τί τ᾽ ἄρα φθονέεις ἐρίηρον ἀοιδὸν
τέρπειν ὅππῃ οἱ νόος ὄρνυται; οὔ νύ τ᾽ ἀοιδοὶ
αἴτιοι, ἀλλά ποθι Ζεὺς αἴτιος, ὅς τε δίδωσιν
ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν ὅπως ἐθέλῃσιν ἑκάστῳ.

Της αντιμίλησε όμως ο γνωστικός Τηλέμαχος
«Μητέρα μου, πώς θέλεις ν᾽ αρνηθείς στον τιμημένο μας αοιδό,
χαρά να δίνει μ᾽ ό,τι βάζει ο νους του; Αίτιοι δεν είναι
οι αοιδοί· ο Δίας ίσως είναι ο αίτιος, που δίνει στους φιλόπονους
ανθρώπους, καταπώς θέλει στον καθένα.

Ποιος είναι ο αίτιος, ο φταίχτης;

Από το μυθιστόρημα νεορεαλιστικής φαντασίας
« Ακροποδητί με τον Όμηρο τον ποιητή»
Ακροπατώντας και συνομιλώντας με τον ποιητή της μυθιστορίας για τα Ομηρικά Έπη στη σύγχρονη πραγματικότητα τραγουδώντας και περπατώντας σε μονοπάτια ολυμπιακής ορειβασίας

31 Μαΐου 2020 (1) τραγούδι, αυδή

Ω-δή Α-υδή Ε-πωδή  Τραγωδία Μελωδία Ραψωδία 
Γιατί τραγουδούν οι άνθρωποι και από πότε;
Στο τέλος της Λεμουρίας οι άνθρωποι άρχισαν να τραγουδούν ενώνοντας τα σύμφωνα με τα φωνήεντα
Στην αρχή της Ατλαντίδας άρχισαν να γράφουν φτιάχνοντας το αλφάβητο μέσα από από ιερογλυφικά και τις νότες
Πρώτα τραγούδησαν οι άνθρωποι και μετά άρχισαν να γράφουν
Ποιος είναι ο αίτιος και η αιτία;
Περπατώντας με τον Όμηρο σε μια πλαγιά του Ολύμπου Μάιο σε ένα καταπράσινο λιβάδι μήνα και συζητώντας για το τραγούδι τις θεραπευτικές του ιδιότητες και την ανάγκη των ανθρώπων να ακούν νέα τραγούδια. 

Η Πηνελόπη επιπλήττει τον αοιδό Φήμιο αλλά, ο Τηλέμαχος τον δικαιολογεί στη ραψωδία α ομηριστί

Αστραία ©©

48. Οι φόβοι της εξουσίας

Πως πιάνεις ένα πίθηκο;
Βάζεις μία μπανάνα σε ένα βάζο 

"Δώσε σε ένα άνθρωπο εξουσία 
για να καταλάβεις τον χαρακτήρα του" 
 Ένας είναι ο μεγαλύτερος φόβος της εξουσίας, μην τη χάσει. 
Γραπωμένοι όλοι οι ΣΗΘ άνθρωποι της εξουσίας στο θρόνο και τις καρέκλες τους δεν ξέρουν πότε και πώς να αποχωρήσουν με αξιοπρέπεια και διαφανές φως. 
Η έννοια της εξουσίας είναι πολύ βαθιά ξεκινάει από την πρώτη δόνηση της ύλης και η σημασία της ανάγεται στον Ουρανό τον πρώτο μεγάλο εξουσιαστή. 
 Ο πρώτος φόβος είναι η αρσενική αρχή, για αυτό η εκάστοτε εξουσία καταστρέφει την  άρεια πυγμή.  Οι άντρες οδηγούνται σε μία βάναυση αρρενωπότητα με υπερβολή ή εκθηλυκοποιούνται με με δολιότητα ποταπή. 
Αφού εξουδετερώσει τους άνδρες  που φοβάται, η εξουσία καταστρέφει και τις γυναίκες. Ή τις εκδίδει στην πορνεία ή της κλείνει χανούμισσες στη δουλειά. 
Η εξουσία, εκτός ουσίας αρέσκεται να κυβερνά τους χειρότερους κατεβάζοντας συνεχώς το επίπεδο της ενεργειακής στάθμης. Είναι τόσο ανόητη  που δεν καταλαβαίνει πώς προωθώντας τους χειρότερους και κατεβάζοντας το επίπεδο της ενέργειας, επιταχύνει έναν θερμοδυναμικό θάνατο  επισπεύδοντας και τον δικό της. 
 Έτσι οι εκάστοτε κυβερνήτες αποκομμένοι από την πραγματική ζωή και τα προβλήματά της προσλαμβάνουν στην υπηρεσία τους αυλοκόλακες μανδαρίνους που τους λένε αυτά που που θέλουν να ακούσουν και όχι την αλήθεια. 
Η εκάστοτε εξουσία έχει έναν "θεϊκό δώρο"  δόγμα πολύ βολικό για αυτή για να στηρίζεται και να την εξυπηρετεί. 
 Ελέγχει την πληροφόρηση και πληροφορεί αυτή την ποδηγετούμενη μάζα με  "τις ειδήσεις"   που επιθυμεί κλέβοντας και διασπώντας τη προσοχή. 
 Προσφέρει άρτο και θεάματα, όχι μόνο χαμηλού επιπέδου τηλεοπτικές και άλλες εκπομπές αλλά και δήθεν κουλτούρα  και τέχνη της κακιάς ώρας  με νοσηρές πήγες. 
 Κλέβει πάντοτε ενέργεια με όλους τους τρόπους και χρήματα με παράνομους φορολογικούς νόμους, γιατί και τα χρήματα είναι ένα είδος ενέργειας. 
 Χαρακτηρίζεται από μεγάλη αδιαφάνεια της  περιουσιαστικής και οικονομικής της  κατάστασης. Αδιάφανο το πόθεν έσχες και έχει πάντα μια μεγάλη ΣΚΙΑ όπως όλα τα αδιαφανή σώματα. Κυρίως οι θέσεις της  εξουσίας,   κομματικής και θρησκευτικής  κατακτώνται από ανήθικα άτομα αδίστακτα και ανόητα. 
 Ο Όμηρος τους αποκαλεί "νηπίους"  και είναι στην συνείδηση και την έλλειψη της, ΜΩΡΟΙ.
 Τους περιγράφει με τα ονόματά τους και τον χαρακτήρα τους τα λόγια τους και τις πράξεις τους διαχρονικά στα Έπη τα Ομηρικά.

"Είναι μεγάλη τύχη για τους κυβερνήτες  που οι λαοί τους δεν σκέπτονται".

Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;Αστραία ©©

47. Ιαπετίδης Άτλας ο κοσμοκράτωρ της Ατλαντίδας

Από την πτώση των Τιτάνων
 Στην αυγή, ημέρα Τιτώ, της  Λεμουριανής Εποχής πριν 75 εκατομμύρια χρόνια οι Τιτάνες  κυριαρχούσαν στον Ουρανό και τη Γαία, με κυρίαρχο τον  Τιτανίδη Κρόνο. Ο χρόνος άρχισε να ρέει στα  ευκαρυωτικά  οργανικά όντα στη Γαία Ρέα αφήνοντας πίσω την Τιταία των ανοργάνων ειδών.
Η άνοδος του Διός  και των Ολυμπίων πριν 2 εκατομμύρια χρόνια θα σημάνει το τέλος της  παλαιάς τάξης των Τιτάνων και τη δημιουργία του ανθρωπίνου είδους από την καρδιά του Διόνυσου που κατασπάραξαν και έσωσε η Σοφία Αθηνά.
Η Αλπική ορογένεση αρχίζει και ο Homo Sapiens προσπαθεί να βαδίσει όρθιος και να γίνει σοφός, αν και ευφυής τα μάλα.
Οι εκδικητές Τιτάνες, ( τιταίνω εκδικούμαι άγρια, Τιτώ ημέρα ) θα παραμείνουν ως μέρος της ανθρώπινης φύσης καιροφυλακτώντας για την εκδίκηση και την επιστροφή τους, 6 Τιτάνες και 6 Τιτανίδες. Με τον ανασχηματισμό της τότε κυβέρνησης  στα αντίστοιχα υπουργεία, 
Ωκεανός  έγινε Ποσειδών
Τηθύς   σε Εστία
Κόιος  Ήφαιστος  (Καβείρια, μετά τα Ελευσίνια Πλούτων )
Φοίβη Άρτεμις
 Υπερίων Άπόλλων Ήλιος
 Ευρυφάεσσα ή Θεία  Αφροδίτη
Κρείος  Άρης Κριός
Ιαπετός  Ερμής
Θέμις Αθηνά
 Μνημοσύνη Ήρα
 Κρόνος Ζευς
 Ρέα  Δήμητρα,
αλλά, δεν πολέμησαν όλοι εναντίον του Ζήνοος Νοός.
10 χρόνια, 10 γεωλογικούς αιώνες πολεμούσαν μεταξύ τους και χάνουν την εξουσία.
Τι θέλουν οι Τιτάνες;
Ένα κόσμο χωρίς τους ανθρώπους
γιατί θεωρούν πως ο άνθρωπος και, όχι άδικα, είναι ο ιός πάνω στη Γη.
Και ο Ζευς κάποια φορά μαζί τους συμφωνεί και οι μεγάλοι κατακλυσμοί  του Ωγύγου του Δευκαλίωνα και του Δάρδανου επιβεβαιώνουν την πρόθεση του αυτή.
Όμως κάποιος  πάντα επιβιώνει μέσα από αυτή τη καταστροφή και συνεχίζει την ανθρώπινη πολιτισμική κοινωνία από την αρχή.
Ο Ιαπετίδης Άτλας  ( ιάπτω, εκσφενδονίζω βράχους ) σε γιο του Ποσειδώνα θα ξαναγεννηθεί και ο Ποσειδών θα αναλάβει την κυριαρχία της Ατλαντίδας, ενώ ο Ηρακλής θα παγιδευτεί μέσω των κοσμικών ιερατείων και  του εμπορίου της θρησκείας, να κρατά τον Ουρανό. Οι άνθρωποι  με το βλέμμα χαμηλό να προσκυνούν τον θεό  στα τέσσερα, αντί να τον κατανοούν  όρθιοι σε πνεύμα ελεύθερο και διαχρονικό με τα χέρια τους ψηλά στο ουρανό. 
Η δουλεία στο θεό θα είναι το κυρίαρχο σλόγκαν των ιαπετικών θρησκειών γιατί κάθε εξουσία επιθυμεί ευκολοκυβέρνητους δούλους και διώκει το νοητικό χρησιμοποιώντας το ανεξέλεγκτο ποσείδωνιο θυμικό νερό.
Την Εποχή των Ιχθύων ο Ηρακλής  θα  αναζητήσει  στην Νέα Ατλαντίδα τις ΗΠΑ τα Μήλα των Εσπερίδων με όλα τα φύλα τους, τα φύλλα και τις φυλές. Θα τα επιστρέψει όμως, μαζί με τον Οδυσσέα που φθάνει στην Ιθάκη, στο τέλος της Εποχής των άφωνων ψαριών, εκεί που ανήκουν. Έτσι η  Αθανασία του ανθρώπου δεν θα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης των ανθρώπων από τους Τιτάνες και εκδικητικούς  ιαπετικούς θεούς.
Η γνώση θα είναι προσιτή σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα που όρθιο και σοφό θέλει να σταθεί και στον Όλυμπο, το ολόλαμπρο  φωτισμένο όρος επιθυμεί να ανεβεί.
Έτσι τελειώνει η Μνηστηροφονία και ο 12ος Άθλος του Ηρακλής, τα Μήλα των Εσπερίδων και μεταβαίνουμε στη καινούργια Εποχή μαζί με την Άρτεμη και το όμορφο ελάφι της να τρέχει σε καταπράσινα λιβάδια ξέγνοιαστο και ελεύθερο και ταχύ.
Στην Εποχή του Ολύμπιου  Ηρακλή
Αστραία ©©

46. Ποια είναι η Λιβύη η χώρα των Ατλάντων

Οι σωστές ερωτήσεις είναι το ανοιχτήρι της ζωής
Λιβύη χώρα της Αφρικής υγρή ομιχλώδης
Λιβυκοί Λόγοι
Η κόρη του Έπαφου, η ερωμένη του άρχοντα της Ατλαντίδος Ποσειδώνος
Ο Ηρόδοτος περιγράφει τους Άτλαντες στη ιστορίας της Λιβύης στο βιβλίο του Μελπομένη:
 "ούτε τρώνε κανένα ζώο ούτε όνειρα βλέπουν". 1
Τι τρώνε, δεν κοιμούνται ποτέ;
Ποιοι είναι οι Άτλαντες σήμερα;
Γιατί οι  Βέρβεροι  Τουαρέγκ λέγονται γαλάζιοι άνθρωποι και ποια είναι η Έψιλον σημαία τους;
Πως η Πυθία γνώριζε τόσο καλά τη Λιβύη και από πότε και πόσο (υγρή) ήταν την Εποχή της Ατλαντίδος (του Ποσειδώνα) που πήρε το όνομα της;
Γιατί επέμενε τόσο πολύ για τον εποικισμό της Λιβύης από τους Θηραίους; 2
Είναι η  Καλλίστη Θήρα μέρος της Ατλαντίδος;
Τι είπε ο Καντάφι πριν τον θάνατό του; 3
Γιατί έγινε η Αραβική Άνοιξη το 2011 και γιατί ονομάστηκε η Αυγή της Οδύσσειας;
Ποια η σχέση του Οδυσσέα με την  Λιβύη Ατλαντίδα και τους  Άτλαντες; 4
Ήταν και οι Τρώες εκεί; 5
Μαιευτικές ερωτήσεις για δήλιους εξερευνητές 
της γνώσης
















Αστραία ©©

45. Οι σωστές αποστάσεις δεν είναι φαεθωνικές

Φαεθεωνίδες ημέρες
Ο Φωτεινός  Φαέθων, παιδί του Ήλιου και αδελφός του Άτλαντος  από την θέα ενός Σκορπιού χάνει τον έλεγχο του άρματος που ήταν ηνίοχος και δεν το οδηγεί σωστά. 
Πότε πολύ κοντά στη Γη και την καίει και πότε μακριά και την ξεπαγιάζει.
Ο Ζευς τον κατακεραυνώνει με μια αστραπή.
Ο μύθος στον αφηρημένο πυρήνα της ιστορίας του μας διδάσκει πως το μέτρον είναι άριστον και στις αποστάσεις και ότι ο Σκορπιός μέχρι να γίνει αετός, πάντα θα καραδοκεί στο άρμα να επιτεθεί.
Ο σωστός έλεγχος του άρματος της ψυχής δεν γίνεται με ανεξέλεγκτο το θυμικό συναισθημάτων.

44. Η σπουδαιότητα της Μνημοσύνης στην ανοσία

Η Τιτανίδα  Μνημοσύνη κόρη της Γαίας και του Ουρανού
Η Αρχέγονη Πρωταρχική Μνήμη
Ανοσία εμβόλιο ορός
Τα αντιγόνα και τα αντισώματα
Το κλειδί και η κλειδαριά
Η σπουδαιότητα της κυτταρικής  ΜΝΗΜΗΣ που θυμάται τον εχθρό.
Καταστρέφοντας τη  ΜΝΗΜΗ καταστρέφεις και την ανοσιολογική ικανότητα  ανταπόκριση ενός ανθρώπου ή ενός έθνους και  ενός λαού.

Αν ο  εχθρός εισβολέας δεν καταστραφεί από τους γενικούς αμυντικούς μηχανισμούς, τότε ενεργοποιούνται οι ειδικοί εσωτερικοί αμυντικοί μηχανισμοί.
Χάρη σ’ αυτούς αναγνωρίζονται οι «ξένοι» παράγοντες που εισέρχονται στον οργανισμό μας.
Οι παράγοντες αυτοί (μικρόβια, μικροβιακές ουσίες κτλ.) ονομάζονται αντιγόνα.
Η αναγνώριση του αντιγόνου πυροδοτεί μια σειρά αντιδράσεων στον οργανισμό, την ανοσολογική απόκριση.
Αυτή περιλαμβάνει την ενεργοποίηση ειδικών λευκοκυττάρων τα οποία παράγουν αντισώματα.
Τα αντισώματα είναι πρωτεΐνες με δομή τέτοια ώστε να ταιριάζουν με το αντιγόνο όπως το κλειδί με την κλειδαριά, οδηγώντας τελικά στην εξουδετέρωση του αντιγόνου.
 Όμως, μέχρι ο αριθμός των αντισωμάτων να φτάσει να είναι αρκετός ώστε να εξουδετερωθεί ο εισβολέας, μπορεί να περάσουν μερικές μέρες. Στο διάστημα αυτό, παρά την παράλληλη δράση των γενικών αμυντικών μηχανισμών, το μολυσμένο άτομο μπορεί να εμφανίσει τα συμπτώματα της ασθένειας.
 Το εντυπωσιακό με τους μηχανισμούς ειδικής άμυνας είναι ότι, παράλληλα με την αντιμετώπιση του εισβολέα, δημιουργούν και ειδικά κύτταρα «μνήμης». Δηλαδή, την επόμενη φορά που θα προσβληθούμε από το ίδιο αντιγόνο, τα κύτταρα αυτά ενεργοποιούνται και τελικά παράγονται τα κατάλληλα αντισώματα πολύ γρήγορα και σε μεγάλες ποσότητες. Έτσι, το αντιγόνο εξουδετερώνεται ταχύτατα και δεν εμφανίζονται τα συμπτώματα της ασθένειας. Τότε λέμε ότι έχουμε αποκτήσει ανοσία απέναντι στο συγκεκριμένο αντιγόνο.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τη δεύτερη φορά ο οργανισμός μας έχει ήδη έτοιμο το «καλούπι» και είναι εύκολο πλέον να κάνει μαζική παραγωγή αντισωμάτων.
Ειδικοί επιστήμονες προσπάθησαν να μελετήσουν τον μηχανισμό αυτό. Ερεύνησαν την αντίδραση του οργανισμού μας σε νεκρούς παθογόνους μικροοργανισμούς ή και σε τμήματά τους. Διαπίστωσαν ότι και στην περίπτωση αυτή η αντίδραση του οργανισμού μας ήταν παρόμοια με την αντίδρασή του στους ζωντανούς μικροοργανισμούς. Το γεγονός αυτό αξιοποιήθηκε για την παρασκευή εμβολίων. Με τον εμβολιασμό εισάγεται στο σώμα μας μια μικρή ποσότητα νεκρών ή ανενεργών μικροοργανισμών ή και τμημάτων τους (εμβόλιο). Εμβόλια Το περιεχόμενο του εμβολίου αρκεί για να ενεργοποιηθεί η διαδικασία της ανοσολογικής απόκρισης, ενώ συνήθως δεν είναι ικανό να προκαλέσει ασθένεια.
 Με αυτόν τον τρόπο ο οργανισμός διαθέτει πλέον κύτταρα «μνήμης» για τον συγκεκριμένο μικροοργανισμό. Χάρη στον εμβολιασμό έχουν εξαφανιστεί πολλές ασθένειες που στο παρελθόν μάστιζαν την ανθρωπότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ευλογιά. Με την πρόοδο της βιολογίας τα εμβόλια εξακολουθούν συνεχώς να εξελίσσονται. Αν υπάρχει υπόνοια ότι ένα άτομο μπορεί να προσβλήθηκε από κάποιον παθογόνο μικροοργανισμό, π.χ. το βακτήριο του τετάνου, τότε ο εμβολιασμός δεν προσφέρει προστασία στο άτομο.
Ο μόνος τρόπος να προστατευτεί άμεσα θα ήταν να του χορηγηθούν έτοιμα αντισώματα (ορός). Στον ορό περιέχονται αντισώματα που λαμβάνονται από κάποιον άλλο ζωικό οργανισμό που έχει μολυνθεί από αυτόν τον μικροοργανισμό. Έτσι, σε περίπτωση υπόνοιας για προσβολή από το βακτήριο του τετάνου χορηγείται ο αντιτετανικός ορός. ΒΙΟΛΟΓΙΑ Γ΄ Γυμνασίου