54. Τα Ομηρικά Έπη και η Ατλαντίδα

Από την Λεμουρία στην Ατλαντίδα, 2020
Ελληνική Μυθολογία: Η Γαλαξιακή Μνήμη, 2020
Ομηρικά Έπη: Η Μνήμη του Homo Sapiens 2020

Τα Ομηρικά Έπη είναι αναμφίβολα το καταπληκτικό βιβλίο αρχείο της γνώσης του homo sapiens άμα τη εμφανίσει του στην Γαία εδώ και δύο εκατομμύρια χρόνια από τον Τεταρτογενή και τον Πλειστόκαινο Αιώνα.

Είναι η εξέλιξη της συνείδησης του σοφού ανθρώπου με χαρακτηριστικό τύπο και πρωταγωνιστή τον Οδυσσέα.
Η Ατλαντίδα δεν ήταν μόνο ένα νησί όπως αναφέρεται  στον Τίμαιο του Πλάτωνα, ήταν και συνεχίζει να είναι μία ολόκληρη εποχή γεωλογική και ιστορική.
Μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων και αρχίζοντας τον Καινοζωικό Αιώνα μπαίνουμε στην Λεμουριανή Εποχή, 75 εκατομμύρια χρόνια πριν η οποία περιγράφεται αναλυτικά και παραστατικά από την Ελληνική Μυθολογία  στα αρχεία της Γαλαξιακής Μνήμης.
Στα Ομηρικά Έπη είναι αξιοσημείωτη η αναφορά της Λεμουριανής Εποχής και τον Λεμουρίων   όντων με αντιπροσωπευτικό τύπο τον Κύκλωπα και την κατάχρηση της μεταφυσικής του δύναμης. Οι ρίζες αυτής της γνώσης βρίσκονται στην αρχαία Λεμουρία και αποτελούν το υπόβαθρο όλων των θρησκειών, των μεταφυσικών ταγμάτων στοών και  αδελφοτήτων.
Η τύφλωση του Κύκλωπα και η έξοδος από τη σπηλιά του κανιβάλου Πολύφημου είναι από τους πιο σημαντικούς σταθμούς του Οδυσσέα και σηματοδοτεί  την έξοδο  στον ορθολογισμό και στην Ατλαντική Εποχή.
Η  παραμονή ομηρία του Οδυσσέα στην κόρη του Άτλαντα την Καλυψώ δείχνει και την εμπλοκή του πονηρού Άτλαντα στο ανθρώπινο νοητικό με κυρίαρχο θέμα την Αθανασία, αυτή που του τάζει η  νύμφη Καλυψώ.
Το θέμα της Αθανασίας απασχολεί και τον Ηρακλή στο 12ον Άθλο του τα Μήλα των Εσπερίδων και η παρουσία του Άτλαντα  εδώ, είναι εμφανής και χαρακτηριστική.

Στην Εποχή των Ιχθύων ήταν και  το κυρίαρχο χαρτί των ποσειδώνιων νεο-ατλαντικών θρησκειών  με σκοπό την εξουσία παγιδεύοντας  τον Ηρακλή  να κρατάει τον Ουρανό στον ανίερο  γάμο που έκαναν μεταξύ της μεταφυσικής γνώσης και της λογικής, μεταξύ  της αριστερής πλευρά του ανθρώπου και της δεξιάς, βιάζοντας και κατακρεουργώντας και τις δυο φυσικά. Το αποτέλεσμα; Οι γάμοι που έγιναν και η κατάληξη τους στα υποδουλωμένα  παγιδευμένα ανθρώπινα όντα.
Ενώ τα λεμούρια όντα είναι υπερφυσικά για το συνηθισμένο ανθρώπινο μέτρο, γίγαντες κύκλωπες εκατόγχειρες φιδάνθρωποι έχιδνες, τα ατλαντικά όντα είναι πιο ανθρώπινα.
Και η παγίδα για τον Οδυσσέα και η παγίδα για τον Ηρακλή είναι μεγάλη και οι δύο καταπληκτικοί ήρωες όμως την ξεπερνούν και συνεχίζουν την πορεία τους στο διηνεκές της ενεργούς πλευράς του άπειρου.
Η προσεκτική μελέτη για των Ομηρικών Επών σε μία κάθετη και οριζόντια ανάγνωση τους έχει πολλά  να μας πει για αυτήν τη θαυμαστή πορεία του ανθρώπου απαντώντας στο  καίριο ερώτημα  της ύπαρξης:

 Γιατί τα όντα τα ανθρώπινα και όχι το τίποτα.

Γιατί;
Αστραία ©©