73. Ωμέγα Πύλη Οδυσσειάδος

 

στο σύγχρονο τ Ωρα 

Το παρελθόν είναι ο πρόλογος του μέλλοντος στο  Αδράχτι του Χρόνου

Η τελευταία ραψωδία της Οδύσσειας Ανοίγει την Πύλη του Ωμέγα και κλείνει την Ανακεφαλαίωση του Οδυσσειακού ανθρώπου στο μεγάλο ταξίδι της ενλόγου συνείδησής του στον χώρο και στο χρόνο.
Χαρακτηριστική είναι η παρουσία του Ερμή, άρχοντος του λόγου με τον οποίον αρχίζει και ο πρώτος στίχος της ραψωδίας.

Ἑρμῆς δὲ ψυχὰς Κυλλήνιος ἐξεκαλεῖτο
ἀνδρῶν μνηστήρων

Τι άλλο είναι τα Ομηρικά  Έπη  παρά ο ύμνος στον έμφρονα  νοήμονα άνθρωπο και στον ορθό λόγο.
Όπως όλες οι ομηρικές ραψωδίες έχουν τις αντίστοιχες λέξεις  "κλειδιά" κρυμμένες στον αφηρημένο πυρήνα των μυθιστοριών που αφηγούνται.
Στη Ραψωδία ω υπογραμμίζουμε  τις λέξεις, όπως τον ωκεανό, το ώλεσαν και την ώρα για να είναι Ωραίες στο σωστό χρονισμό.
Ο χρυσόραπις Ερμής, ο ψυχοπομπός οδηγεί τους μνηστήρες στο βασίλειο του Πλούτωνα με ένα ραβδί που κρατά και με το οποίο, άλλους υπνωτίζει και άλλους ξυπνά.
Οι μνηστήρες έχουν απωλέσει τη συνείδησή τους μέσα από την αμετροέπεια, την κατάχρηση φιλοξενίας και εξουσία και την έλλειψη αυτογνωσίας.
Αυτή υπήρξε η ετυμηγορία του Απόλλωνα  για τους αθέμιστες  μνηστήρες που εκτέλεσε ο Οδυσσέας με το τόξο του αργυρότοξου Θεού.
Περιπατώντες νεκροί οι μνηστήρες  στη γη, σκιές και νυχτερίδες κατά την ομηρική  περιγραφή
 νυχτερίδες που τσιρίζουν κρεμασμένες από ένα βράχο αρμαθιά.
Ο Αγαμέμνων συνομιλεί με τον Αχιλλέα για τα παλαιά και επαινεί την  εχέφρονα Πηνελόπη.

 Όταν καταφθάνει ο Αμφιμέδων τον ερωτά και ο Αμφιμέδων  του εξηγεί αναλυτικά το χρονικό του εγκλήματος και της τιμωρίας. 
Ομιλούν οι νεκροί;
Ιδού η  εύνοη ερώτηση που αναδύεται  μέσα από την   φτερωτή ραψωδία αυτή.
Νέκυια έχουμε και στη ραψωδία λ στην οποίαν περιγράφεται η κάθοδος του Οδυσσέα στον Άδη, η συνομιλία με τους νεκρούς, η οδηγία του Τειρεσία και η άνοδος του στη Γη.
Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν κατέβει  στον Άδη και έχουν γυρίσει  φωτισμένοι σοφοί. Ανάμεσα σε αυτούς ο Ηρακλής ο οποίος  είναι  ημίθεος και ο πονηρός Σίσυφος που θέλησε να τον ξεγελάσει και δεν τα κατάφερε, αρνητής του θανάτου.
Ο Πλούτωνας είναι η τρίτη δέσμη  συνείδησης μαζί με τις άλλες δύο, του Δία και του Ποσειδώνα, και αναφέρεται σε αυτό που δεν μπορεί να γίνει γνωστό με την ανθρώπινη μορφή, ενώ ο Ποσειδώνας είναι το άγνωστο, ο ωκεανός ,η κοσμική θάλασσα της αντίληψης μέσα στην οποία ταξίδεψε ο Οδυσσέας και ταλαιπωρήθηκε πολύ. Ο Ζευς  που είναι το γνωστό η λογική καθ όλη την ατλαντική και μετά ατλαντική εποχή.
Αν ο χρόνος είναι ένα αιώνιο τώρα του παρελθόντος του μέλλοντος και του παρόντος, αφού είναι το ταξίδι του φωτός και η μέτρηση του( χωρίς φως δεν έχουμε δεν έχουμε χρόνο) στη μεγάλη σκηνή του κόσμου και στο χρόνο  ακούμε τους νεκρούς να μας ομιλούν με ήχους νοηματικούς.
Αυτή είναι η ομηρική αφήγηση  με μαεστρία παρούσα στην πολυδιάστατη  ιστορία.
Παρών ο Ερμής, ο λόγος, παρόντες οι μνηστήρες, ο   γυρολόγος  Αμφιμέδων, παρών ο Αγαμέμνων, παρών ο Αχιλλέας, παρών ο Πλούτωνας , ο Ωκεανός Ποσειδών πέρα από τις Πύλες του Ήλιου, ο Ζευς,  η Αθήνα ο Λαέρτης, ο Τηλέμαχος,  ο Οδυσσέας στον Δήμο των Ονείρων

Ἑρμείας ἀκάκητα κατ᾿ εὐρώεντα κέλευθα. 10
πὰρ δ᾿ ἴσαν Ὠκεανοῦ τε ῥοὰς καὶ Λευκάδα πέτρην,
ἠδὲ παρ᾿ Ἠελίοιο πύλας καὶ δῆμον ὀνείρων
ἤϊσαν: 14

Αν κοιτάξουμε γύρω μας αυτό συμβαίνει αυτή τη χρονική στιγμή με κλειστές τις πύλες του παλατιού στη Γη και ανοικτές τις  ροές χρονοδίνες στις  ωδίνες ενός τοκετού για τον νέο  άνθρωπο που θα  γεννηθεί μωρό σαν τον Ηρακλή στη καινούργια εποχή.
Όλοι οι παρόντες και, εμείς με το χρόνο που απομένει στον καθένα μας, ακούμε διαβάζουμε σκεπτόμαστε μπροστά στην ενεργό πλευρά του Απείρου, το  Ωμέγα, Ιστορίες δύναμης και σοφίας της Ελληνικής Μυθολογίας.
Πότε το   Όμικρον γίνεται Ωμέγα;
Πότε ο Όμηρος έγινε ο  Μηρός του Διός;
Πότε ο Οδυσσέας θα κληθεί  στη μεγάλη κλητική  πτώση ως:  Ω Οδυσσεύ !

Να παραστεί στην τελευταία σκηνή.
Και μετά το Ω, τι;

Πότε τα γράμματα, τα σύμβολα της Νόησης, γίνονται μικρά και  πότε ΚΕΦΑΛΑΙΑ και γιατί;
Ο Οδυσσέας μαζί με τον Τηλέμαχο, Οδοιπορεί  για το κτήμα του πατέρα του του Λαέρτη.
Θα τον βρει γέρο απογοητευμένο ρακένδυτο και θα του συστηθεί ως Επήριτος  εκ Σικανίας.
Ο Οδυσσέας παρουσιάστηκε με διάφορα ονόματα στα αγαπητά του πρόσωπα περικυκλώνοντας τον χώρο στον  ΩΟΝ του χωροχρόνου. Όλη την επιφάνεια της γαίας με το ύψος του αετού.
Είμαι ο Αίθων λέει στην Πηνελόπη, νοτόθεν, έρχομαι από το Νότο,  αφού έχει πάει πρώτα στην Ήπειρο την Απειρωτάν γαία, βόρεια  στο Θεσπρωτικό.
Έχει ταξιδέψει ανατολικά στην Τροία που έχει  εκπορθήσει και γυρίζει δυτικά από τη Σικελία.
Η Σικανή γραία φροντίζει τον  γέρο πατέρα του.
Ποιος είναι ο Λαέρτης ο γιος του  Αρκτούρου  Αρκείσιου , που πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία με παππού τον  Ερμίδη Κέφαλο των Κεφαλλήνων Ελλήνων ;

Ο εγείρων τον λαό,  Λαέρτης, φτωχός ρακένδυτος, γέρος, απογοητευμένος κουρασμένος απομονωμένος περιθωριοποιημένος παραιτημένος,  όπως ο λαός  σήμερα της Ελλάδος Ιθάκης.
Ο Οδυσσέας συγκινείται και αγκαλιάζει τον πατέρα του και του αποκαλύπτεται, όμως ο Λαέρτης Λαός  ζητάει  αποδείξεις.
Πόσα δέντρα υπάρχουν στο κτήμα και ποια, ποια είναι η  κληρονομιά σου την γνωρίζεις; 
Τα λόγια είναι σαϊτιές  και ο λόγος είναι βέλος που διαπερνά τα επίπεδα του χωροχρόνου στις πύλες  της μεγάλης επίκλησης του  Όντος.

Γιατί  να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτα;

Γιατί;

Αστραία ©©