72. Ο έμφρων Οδυσσέας και η Λεμουρία

Ο  εφευρετικός Οδυσσέας κατασκευάζει τον μοχλό με άκρη μυτερή 

 στην σπηλιά του Κύκλωπα από ελιάς κλαδί
Πως;
Με το μήκος των χεριών ενός ενήλικος και μια «οργυιά» μυαλό

ι Οδυσσείας
Κύκλωπος γὰρ ἔκειτο μέγα ῥόπαλον παρὰ σηκῷ
χλωρὸν ἐλαΐνεον· τὸ μὲν ἔκταμεν, ὄφρα φοροίη 320
αὐανθέν. τὸ μὲν ἄμμες ἐΐσκομεν εἰσορόωντες
ὅσσον θ’ ἱστὸν νηὸς ἐεικοσόροιο μελαίνης,
φορτίδος εὐρείης, ἥ τ’ ἐκπεράᾳ μέγα λαῖτμα·

Η Οδύσσεια το πολυδιάστατο αυτό έπος του έμφρονος ανθρώπου, δεν είναι μόνο το ταξίδι του Οδυσσέα καθ΄ όλο το πλάτος στην επιφάνεια της γης σε οριζόντια ανάγνωση αλλά, είναι και το ταξίδι του Οδυσσέα στο χρόνο σε κάθετη ανακεφαλαίωση καθ ΄όλο το ύψος.
Με όχημα λοιπόν την συνείδηση θα ταξιδέψουμε πίσω στο γεωλογικό χρόνο στην αυγή της ατλαντικής εποχής που άρχιζε πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια.
Η Λεμουρία θα βυθιζόταν στης ανατολής τα Τάρταρα και η Τιτανομαχία θα έληγε με τη νίκη του Δία. Ο άρχων νους θα ανέβαινε στον Όλυμπο και θα αναπτυσσόταν το νοητικό με τα πολλά παιδιά που θα γεννούσε με τις όμορφες παρθένες ιδέες.
Από τον Αυστραλοπίθηκο στον homo habilis τον Νεάτερνταλ,  τον erectus και τον sapiens sapiens.

Καθ΄ όλη τη διάρκεια της ατλαντικής εποχής  συνυπήρχαν τα όντα της Λεμουρίας που άντεξαν στη διάρκεια του Χρόνου Κρόνου και περιγράφονται γλαφυρά στην Ελληνική μυθολογία πού είναι και ιστορική γεωλογία.
Η  Λεμούρια  ιχνηλατείται  στον ελλαδικό χώρο από τις παλαιές πυραμίδες του Άργους του Λιγουρίου  της Λακωνίας τους δράκους του Κάδμου στη Θήβα,  στους Δελφούς παλαιά Πυθώ όπως την αναφέρει ο Όμηρος και σκοτώνει ο Απόλλων εγκαινιάζοντας την καινούργια εποχή της συνείδησης.
Ο δράκος που σκοτώνει ο Περσέας, ο δράκος που σκοτώνει ο Ιάσονας για να πάρει το Χρυσόμαλλο Δέρας και ο δράκος που σκοτώνει ο Ηρακλής  για να σώσει την Ησιόνη, στην πρώτη άλωση της Τροίας. 

Χαρακτηριστικό του δράκου και της θεοσοφίας είναι η θυσία των παιδιών απαραίτητη για την επιτυχία μιας αποστολής, λες δεν δεν υπάρχει άλλη λύση για ένα ευφυή θεό.
Ο Αγαμέμνων φέρων πανοπλία με δράκους μέχρι το λαιμό, θυσιάζει την Ιφιγένεια με δική του υπαιτιότητα αντί να αναλάβει την ευθύνη του που του αναλογεί. Ο Αβραάμ θυσιάζει τον Ισαάκ για να αποδείξει πως αγαπάει το Θεό. Ο Θεός θυσιάζει τον υιό του για να αποδείξει πως αγαπάει τους ανθρώπους που έπνιξε στον κατακλυσμό. Η θρησκοληψία και τα σκληρά θεοκρατικά κράτη είναι ο απόηχος αυτής της νοοτροπίας μέχρι των ημερών μας και η παλαιά ανάμνηση της Λεμουρίας. 

Ο Οδυσσέας είναι από απόγονος δισέγγονος του Ατλαντίδη Ερμή,   γιος της Ατλαντίδας κόρης Μαίας. Συνεπώς ανήκει στην γενικότερη συνομοταξία της ατλαντικής φυλής πράγμα που υπογραμμίζεται και από την μακρόχρονη παρουσία του στο στο νησί της Ατλαντίδος κόρης Καλυψούς και της παλαιάς Ωγυγίας.
Φυσικά έχει άμεση σχέση ο Οδυσσέας με τον Ερμή γιατί σχετίζεται με το λόγο, είναι λογικό ον που περπατά όρθιο και όχι μόνο σκέφτεται και μιλάει, αλλά χρησιμοποιεί και τα χέρια του για να φτιάχνει να κατασκευάζει έργα πολλά με τον αντιτακτό αντίχειρα. Είναι ο νους και το μυαλό.
Άλλωστε ο Ερμής επισκέπτεται την Καλυψώ για να δώσει εντολή του Διός να αφήσει τον Οδυσσέα ελεύθερο. Πράγμα που έκανε και περάσαμε όλοι μαζί σαν ανθρωπότητα σε νέα στάδια εξελεγκτικά.
Ποια είναι η σχέση η παρουσία της Λεμούριας στα Ομηρικά Έπη;
Η επιστροφή του Οδυσσέα σημειοδοτείται από δώδεκα σταθμούς κωδικούς στους οποίους
συναντά σημεία και τέρατα. Πέρα από το σουρεαλιστικό και αλληγορικό στοιχείο του ομηρικού έπους μπορούμε να διακρίνουμε ιστορικά και γεωλογικά χαρακτηριστικά στην ιστορία των ανθρωπίδων.
Οι Κίκονες άγριος λαός, οι Λωτοφάγοι Αίγυπτο Μινωικός πολιτισμός,  οι Λαιστρυγόνες γίγαντες, οι Σειρήνες γοργόνες  ύπουλα υδάτινα πλάσματα και η μεγάλη αναμέτρηση του Οδυσσέα με  τον πολύφημο Κύκλωπα σε λεμούρια νήσο.
Ο Κύκλωπας  είναι πολύ δυνατός ζωώδης, είναι γιος του Ποσειδώνα, μένει σε ένα νησί με άλλους κύκλωπες σε πρωτόγονη βουκολική κατάσταση. Σε μια σπηλιά φτιάχνει τυριά, βόσκει πρόβατα και είναι κανίβαλος και αθέμιτος δηλαδή δεν υπάρχουν νόμοι σε αυτό το νησί.

Ο Max Heindel ο ροδόσταυρος θεοσοφιστής  γράφει για τη Λεμουρία στην ροδοσταυρική του θεωρία σελίδα 265- 270:

H ατμόσφαιρα της Λεμούριαςς ήταν πολύ πυκνή έμοιαζε κάπως με την πύρινη ομίχλη της σεληνιακής περιόδου αλλά πυκνότερη.
Ο λεμούριος άνθρωπος δεν είχε μάτια, είχε δύο ευαίσθητες κηλίδες που επηρεάζονταν από το φως του ήλιου ο οποίος διαπερνούσε αμυδρά την πύρινη ατμόσφαιρα της αρχαίας Λεμουρίας. Η σημερινή όρασή αποκτήθηκε όταν πλησίαζε την Ατλάντεια εποχή. Ως τότε συνεχιζόταν η διαδικασία διάπλασης του ματιού.
Ο Λεμούριος άνθρωπος δεν γνώριζε το θάνατο επειδή όταν μετά από μεγάλο διάστημα τα το σώμα του αποβάλλονταν και εισερχόταν σε άλλο χωρίς καμία αλλαγή συνείδησης.
Οι λεμούριες μέθοδοι εκπαίδευσης ίσως σοκάρουν τις πιο εκλεπτυσμένες ευαισθησίες μας.
Η εκπαίδευση των αγοριών σχεδιασμένη ειδικά, παροτρύνονται να παλεύουν μεταξύ τους, οι αγώνες ήταν υπερβολικά κτηνώδες. Τους κάρφωναν σε παλούκια στα οποία παρέμειναν παρά τον πόνο που ένιωθαν.
Τα κορίτσια υποβάλλονταν σε αυστηρή και σκληρή μεταχείριση τα άφηναν έξω σε μεγάλα λιβάδια να τους μιλήσει ο άνεμος και οι βουνοκορφές και να ακούσουν τα οργιαστικά ξεσπάσματα της καταιγίδας.
Ο Λεμούριος ήταν γεννημένος μάγος θεωρούσε τον εαυτό του απόγονο των θεών.

Στη σπηλιά αυτή ξετυλίγεται η πιο δραματική ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης σε κρίσιμη καμπή. 

 Ο άνθρωπος ή το  ζώο; 
Το μυαλό ή ζωώδης δύναμη;
Η ζυγαριά γέρνει προς την πλευρά του Οδυσσέα όχι όμως χωρίς απώλειες. Θα χάσει συντρόφους και θα κυνηγηθεί ανελέητα από τον πατέρα του Πολύφημου τον Ποσειδώνα.
Είναι η πρώτη αναμέτρηση του ανθρώπου με το Θεό και όχι άδικα.
Είναι ασεβής ο Οδυσσέας με τους θεούς;
Όχι, ο Οδυσσέας διαθέτει κριτική σκέψη, έμφρονα διάκριση και κρίνει τους άδικους και τους δίκαιους θεούς, λογικούς και παράλογους. Κανείς θεός δεν μπορεί να  είναι στο απυρόβλητο. Κυρίως ένας θεός οφείλει να είναι λογικός στο κέντρο της λογικής.
Ο Οδυσσέας είναι η νοητική εξέλιξη του ανθρώπου, όπως η Αθήνα είναι η νοητική εξέλιξη των Ελλήνων και ο Ζευς είναι η νοητική εξέλιξη των θεών.
Ο Οδυσσέας δεν θα δεχόταν έναν  θεόν που θα του ζητούσε να θυσιάσει τον γιο του και δεν θα τολμούσε κανένας Θεός να του το ζητήσει. Η διαδρομή του Οδυσσέα είναι μία διαδρομή λογικής και γνώσης συνδέοντας και τα δύο ημισφαίρια του ανθρώπινου εγκεφάλου σε κατανόηση και αρμονία.

Ποια είναι διαφορά του Οδυσσέα με τον Κύκλωπα;
Ο Κύκλωπας κλείνει τον ικέτη Οδυσσέα και τους συντρόφους σε μία σπηλιά με σκοπό να τους φάει. Η χάρη που κάνει στον  Οδυσσέα είναι να τον φάει τελευταίο. Δεν υπάρχουν νόμοι, δεν υπάρχει διέξοδο διαφυγής.
Ο Οδυσσέας κλείνει τους μνηστήρες μέσα σε ένα παλάτι αφού πρώτα τους προέτρεψε, τους συμβούλεψε να φύγουν, να αποχωρήσουν. Και η Πηνελόπη και ο Τηλέμαχος του ζήτησαν να αποχωρήσουν ως όφειλαν, πράγμα που δεν έκαναν καταπατώντας την έννοια και τους νόμους της φιλοξενίας.

Η φιλοξενία ήταν ιερή για τον ελληνικό πολιτισμό και πρέπει να είναι όχι όμως όταν γίνεται κατάχρηση   σε βάρος μιας πατρίδας, μιας πολιτείας και ενός σπιτιού μιας Ιερής Εστίας.

Οι  άφρονες νοσταλγοί της Λεμουρίας ας το σκεφτούν σοβαρά, αν θέλουν   κάνουν την Γαία τέτοιο "παράδεισο"  μια μεγάλη σπηλιά του Κύκλωπα με όχημα την θεοσοφία και μια κάλπικη   φιλανθρωπία υποκρισία.

Η εποχή του Ποσειδώνα βρίσκεται στο  τέλος της με όλα τα αθέμιστα όντα.

Αυτό που αρχίζει αφορά νοήμονες πολίτες σε  εύνομες πολιτείες με γνώση και ομορφιά. 

Αστραία ©©